بیماری روماتیسم
بیماری روماتیسم نوعی بیماری خود ایمنی بوده که موجب میشود سیستم دفاعی بدن به بافت های سالم موجود در بدن به اشتباه حمله کنند. این بیماری با التهاب و علائم دیگر همراه است. این عارضه ممکن است در هر سنی رخ دهد و هر کسی را درگیر نماید از این رو باید سریعا تشخیص داده شده و فرد تحت درمان قرار بگیرد.
هر چه درمان این بیماری سریعتر شروع شود موثر تر خواهد بود.
برای تشخیص دادن این بیماری از راه های مختلفی استفاده می کنند که یکی از آنها استفاده از آزمایش خون است.
آزمایش خون به تنهایی نمی تواند موجب اثبات بیماری آرتریت روماتوئید شود و با استفاده کردن از چندین آزمایش خون می توان در رابطه با این بیماری سرنخ های خوبی را به پزشک ارائه داد.
آزمایش رماتیسم چه آزمایش هایی را در بر می گیرد؟
برای بررسی بیماری روماتیسم از آزمایش های زیر استفاده می کنند:
- انجام دادن معاینات بدنی و بررسی سابقه خانوادگی فرد
- انجام دادن آزمایش خون
- انجام دادن آزمایش های مربوط به تصویربرداری
- انجام دادن نمونه برداری از مایع های مفصلی
آزمایش خون روماتیسم
برای تشخیص دادن آرتریت روماتوئید از آزمایش روماتیسم استفاده میشود.
بیماری روماتیسم به شکل هایی چون استئوآرتریت، پوکی استخوان، نقرس، آرتریت روماتوئید و… خود را نشان می دهد.
بیماری آرتریت روماتوئید جزو بیماری های خود ایمنی محسوب میشود و موجب نگرانی افراد مبتلا به آن است زیرا موجب حمله سیستم ایمنی بدن به سلول های خودی شده و بیشتر قسمت های دست و پای فرد را درگیر می نماید.
بیماری آرتریت روماتوئید موجب آسیب های قلبی عروقی، آسیب به ریه ها و چشم ها نیز میشود.
از طریق انجام آزمایش روماتیسم این بیماری های روماتیسمی بررسی و تحت کنترل قرار می گیرند. این آزمایش از طریق نمونه خون انجام شده و فاکتور های مختلف و خاصی از طریق آن بررسی می گردد. بیماری های روماتیسمی موجب درگیر شدن مفاصل و بافت های همبند موجود در بدن میشود. این بیماری توسط متخصص روماتولوژی تحت درمان قرار می گیرد.
برای انجام آزمایش خون روماتیسم نیاز به ناشتا بودن فرد نیست.
آزمایش های خون جهت انجام آزمایش روماتیسم
انجام آزمایش روماتیسم نیاز به انجام آزمایش های زیر دارد:
- انجام آزمایش CBC
- انجام آزمایش ANA
- انجام آزمایش ESR
- انجام آزمایش CRP جهت بررسی بیماری خود ایمنی
- انجام آزمایش RF
- انجام آزمایش Anti-CCP
- انجام تست Neutrophils جهت بررسی بیماری خود ایمنی چون آرتریت روماتوئید
آزمایش CBC
از طریق انجام آزمایش CBC اقدام به شمارش تعداد گلبول های قرمز، سفید و پلاکت ها می کنند. این سلول ها در داخل پلاسمای خون که مایعی زرد رنگ است معلق می باشد. آزمایش CBC دارای پارامتر های زیادی است که مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج حاصل از این تست برای بررسی بیماری های زیادی مورد استفاده قرار می گیرد. تست CBC را از طریق نمونه خون گرفته شده از بازوی فرد انجام می دهند.
آزمایش ANA
آزمایش ANA تست آنتی بادی علیه هسته است که برای تشخیص دادن بیماری روماتیسم مورد استفاده قرار می گیرد.
یکسری از بیماری ها مثل بیماری لوپوس موجب تشکیل آنتی بادی های علیه هسته سلول های بدن شده که زمان بررسی سرم فرد از طریق میکروسکوپ این آنتی بادی ها را می توان مشاهده نمود. ماده ای که دارای فلوئورسنت است را به سرم اضافه کرده تا این آنتی بادی ها قابل مشاهده باشند.
حدود ۵۰ درصد از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید دارای تست ANA, مثبت هستند.
آزمایش ESR
آزمایشی جهت بررسی سرعت رسوب گلبول های قرمز است و جزو فاکتور های آزمایش روماتیسم محسوب میشود.
در صورت وجود التهاب در بدن سیستم دفاعی بدن اقدام به ترشح پروتئین هایی در خون کرده که موجب تبدیل گلبول های قرمز به توده می شود.
از این رو سلول های سنگین در مقایسه با سلول هایی که سبک تر هستند رسوب می کنند. افرادی که بالغ هستند دارای سرعت رسوبی تا اندازه ۲۰ میلی متر در ساعت بوده، درواقع این سرعت برای آقایان بین ۰ تا ۱۵ میلی متر در ساعت و برای خانم ها بین ۰ تا ۲۰ میلی متر در ساعت است.
در صورتی که فرد دارای التهاب در بدن خود باشد این سرعت رسوب افزایش می یابد، ولی باید حتما از این آزمایش در کنار دیگر آزمایش ها استفاده کرد و به تنهایی نمی توان آن را برای بررسی استفاده کرد زیرا ممکن است التهاب ایجاد شده ناشی از بیماری های دیگر باشد.
آزمایش CRP
از طریق آزمایش CRP و یا آزمایش پروتئین واکنشی C نمی توان بیماری روماتیسم را تشخیص داد، فقط این آزمایش مقدار شدت التهاب و بیماری موجود را نشان می دهد. این آزمایش به بررسی کردن عفونت موجود در بدن پرداخته و نسبت به آزمایش ESR دارای حساسیت بیشتری است.
آزمایش RF
این آزمایش جزو فاکتور های روماتوئید است یعنی آنتی بادی های که در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید مشاهده میشود.
به پروتئین های ساخته شده به وسیله سیستم ایمنی بدن فاکتور روماتوئید می گویند که اشتباها مفصل ها و غده ها و دیگر سلول های بدن را مورد حمله قرار می دهد.
این فاکتور ها کشف شده در دهه ۱۹۴۰ هستند و برای تشخیص بیماری های روماتولوژی مورد استفاده قرار می گیرند.
حدود ۸۰ درصد افرادی که به بیماری آرتریت روماتوئید مبتلا هستند دارای فاکتور های روماتوئید در داخل خون خود هستند. هرچه این فاکتور ها دارای غلظت بیشتری باشند نشان دهنده وخیم بودن بیماری است.
این فاکتور ها برای مشخص شدن در خون به ماه ها زمان احتیاج دارند و با انجام دادن آزمایش در مدت زمانی کوتاه نتیجه ای منفی از آنها حاصل می گردد و باید برای بررسی آن آزمایشی مجدد در تاریخی دیگر انجام گیرد.
بیمارانی که دارای علائم مربوط به بیماری آرتریت روماتوئید هستند ولی از طریق این فاکتور ها نتیجه ای منفی برای آنها حاصل گردیده، پزشکان شک می کنند که تقلید بیماری دیگری از آرتریت روماتوئید رخ داده است.
از طریق فاکتور روماتوئید بیماری های التهابی و عفونی نیز مشخص میشود ولی غلظت آنها نسبت به آرتریت روماتوئید کمتر است.
آزمایش Anti-CCP
آزمایش Anti-CCP را آزمایش آنتی بادی علیه پپتید سیترولینه حلقوی می گویند که جزو آزمایش های خونی است که جدیداً جهت تشخیص دادن آرتریت روماتوئید مورد استفاده قرار می گیرد.
چنان چه آنتی بادی دارای میزان بالایی در بدن فرد باشد احتمال اینکه آسیب های شدید مفصلی را ایجاد کند بسیار بالا است.
انجام تست Neutrophils
نوتروفیل به گلبول های سفیدی که باعث پاسخ سیستم ایمنی بدن شده گفته میشود. گلبول های سفید خون بخش اصلی سیستم ایمنی بدن است. بالا بودن میزان آن نشانه وجود التهاب در بدن است.